De grote geleerde van het Islamitische Oosten, Abu Hamid Ghazali (1058-1111), heeft het werk "Mukosafat-ul-Qulub" al eeuwenlang gediend als een bron van wijsheid voor de mensheid, waarbij het de paden van vrede en geluk aan individuen toont. samenlevingen en volkeren die lijden te midden van lijden en onrust. Gebreken die de teloorgang van de samenleving veroorzaken zijn onmenselijke daden en gevoelens zoals arrogantie, hypocrisie, ambitie, afgunst, wreedheid en onrechtvaardigheid. Als er in welke samenleving dan ook veel van zulke slechte mensen zijn, zal die samenleving met een crisis te maken krijgen. Kunnen dergelijke gebreken in de menselijke natuur dus worden gecorrigeerd? De grote wetenschapper Ghazali, die de manieren liet zien om dergelijke ziekten te behandelen, stelde de diagnose van deze ziekten. Omdat de plaats waar dit kwaad zich nestelt de "menselijke ziel", het "menselijke hart" is, noemde hij het werk "Mukosafat-ul Qulub".
Het Arabische woord "Mukoshafa" heeft de betekenis van "het openen van de onzichtbare dingen", "ontdekking", wat betekent dat een persoon door ontwikkeling een fenomeen leert kennen dat voor hem onbegrijpelijk is. Dit woord heeft ook de betekenis van het begrijpen van Gods aard en eigenschappen en andere goddelijke geheimen. De titel van het boek kan in brede zin worden genoemd "ontdekking van onmenselijke handelingen en gevoelens die de harten onderdrukken".
Als wreedheid wordt vervangen door genade, arrogantie wordt vervangen door fatsoen, hypocrisie wordt vervangen door oprechtheid en onrecht wordt vervangen door rechtvaardigheid, zal geluk in zo’n samenleving worden gevonden.
